«»
Een landschap kaal.
Geen rust maar kabaal.
In mijn hoofd. Er was mij dit allemaal niet beloofd.
Ik verlang naar de geur van zuiverheid.
Maar ik snuif op, en ruik alleen spijt.
Geuren die niet op te snuiven zijn.
Ik haal mijn hand er over en voel de pijn.
Ik kan helemaal niets meer zien.
MIjn handen verstijfen en er is niets wat ik verdien.
Ik rol de deken uit en sla hem om mij heen.
Ik voel mij iets warmer maar vooral alleen.
Ongrijpbaarheid
Een deken opgevouwen.Een landschap kaal.
Geen rust maar kabaal.
In mijn hoofd. Er was mij dit allemaal niet beloofd.
Ik verlang naar de geur van zuiverheid.
Maar ik snuif op, en ruik alleen spijt.
Geuren die niet op te snuiven zijn.
Ik haal mijn hand er over en voel de pijn.
Ik kan helemaal niets meer zien.
MIjn handen verstijfen en er is niets wat ik verdien.
Ik rol de deken uit en sla hem om mij heen.
Ik voel mij iets warmer maar vooral alleen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 26-02-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
AdoptieActief sinds: 30-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ongrijpbaarheid ’ van Adoptie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Adoptie
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|