INLOGGEN
«»

Vanbinnen Adoptie 25

Als je alleen thuis bent.
En je het tijden kwijt was, alsof je het vergeten was, en niet eens kent.
Dan denk je er op eens aan.
De muziek zoek je op en je gaat staan.
De klanken komen naar binnen.
Met anderen ga je er niet over beginnen.
In je heel diep verborgen zit de andere nationaliteit.
Echt van binnen een heel andere meid.
En je weet zelf niet goed wat en wie.
Een poging om haar te ontmoeten.
Die persoon in jezelf te groeten.
Het is niet echt mogelijk, het is als water.
Je voelt het, maar het glijdt weg.
Het is een klein stroompje.
En als niemand thuis is, en wat muziek helpt
Dan is het even iets wat overstelpt.
Het is je grootste aller grootste bezigheid.
Haar niet te ontmoeten, je bent haar kwijt.
Help mij. Red mij. Ga niet weg.
Zeg me wie je bent.
Ik moet t weten. Baby.
Puber. Volwassene Waar ben je?
In mijn ziel. Waar? Wanneer.
Geef mij zintuigen.
Je op tillen. Hoog. Op ooghoogte
Ik ben zo gelukkig, zo ongelukkig.
Adoptie, ik ben zo gelukkig met mijn leven.
Adoptie, ik kan mij er soms ook niet in meebewegen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 11-08-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Adoptie
Actief sinds: 30-12-2015Informatie bij het gedicht:

Adoptie. Eigenlijk probeer je dat niet steeds te voelen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vanbinnen Adoptie 25’ van Adoptie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.