De vogel en de leeuw

Livia

Vogel zat opgesloten in een kooi
Starend naar een hemeltje, zo mooi

“Laat me nu vrij!”, smeekte het arm dier
Maar de leeuw dronk wijn en bier

“Ik ben de koning met de kroon
en de bezitter van de troon”

De leeuw was arrogant
Dat vond de vogel niet plezant

Vogel gaf echt niet op
In al die jaren zei hij nooit stop

Naar het streven voor gerechtigheid
En de waardevolle vrijheid

Het diertje schommelde heen en weer
Hopelijk valt de kooi nu neer

Vogel vechtte voor zijn droom
Ooit zou hij landen op een boom

Inademen van de frisse lucht
En uitademen met een zucht

Toen de leeuw in de sauna zat
Wilde hij ook nog in bad

Maar de warmte ging tekeer
Vlammen verschenen, het deed zeer

Bij deze gebeurtenis
Kwam vogel uit de gevangenis

Hij draaide pirouettes in de lucht
De droom was niet langer een gerucht

De koning kreeg zijn verdiende straf
Hij zit nu dood te branden in zijn graf

Weet je wat vogel ons leert?
Wees altijd gedetermineerd

Laat je vaardigheid geleiden als de stroom
En realiseer nu eindelijk je droom