EEN THEORIE VAN ALLES

Richard Batelier

De ambachtsman begint te zingen
de figuraties die hij wenste.

Een temperament dat nooit zal rusten
tenzij het tot zichzelf terugbuigt.
Zo komt een ander in zijn element:
wie achtvlak was wordt piramide
en samen vormen zij een bol.

Kikkers zonder poten, planten met een hoofd.
Je hebt mij van mijn poriën beroofd:
ik adem jouw bouwstenen in en uit.

Iemand brult op straat, men kijkt naar buiten.
De sonates van de westenwind
kon jij geloven, lang voordat
ik mij voor hem verscholen had.

Een denker haalde het heelal overhoop,
waarvan het zich langzaam herstelde.
De mensen echter waren anders geworden.