«»
dat aan het venster diep gerouwd
in ’t vroege rijp schrijvend me bevrijdt
op ’t wankele papier waarin hiaten
de knoesten zijn waarop ik heb gebouwd
ledig zoals zwaarte zwicht voor ’t vuur
leidde je mij door krochten die tijdloos
en verachtend zich kruiend in volle wagens
zich storten op een nieuw avontuur
een getijde in ’t rusten van de dood
blieft mijn zekerheid zoals liefde
slechts voortkomt uit een
bedrogen aardse schoot
herfst doet mijmeren
nog zwijg ik de herfst in het bladdat aan het venster diep gerouwd
in ’t vroege rijp schrijvend me bevrijdt
op ’t wankele papier waarin hiaten
de knoesten zijn waarop ik heb gebouwd
ledig zoals zwaarte zwicht voor ’t vuur
leidde je mij door krochten die tijdloos
en verachtend zich kruiend in volle wagens
zich storten op een nieuw avontuur
een getijde in ’t rusten van de dood
blieft mijn zekerheid zoals liefde
slechts voortkomt uit een
bedrogen aardse schoot
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘herfst doet mijmeren’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.