«»
zoals ieder jaar de herfst tafelt
aan het schreien van de zomer
herpakt het leven zijn kansen en reist
door smart gedreven langs droeve
oevers en smalle repen licht
ik zie de sporen die vertrapt door
eeuwigheid en verdoemenis het pad
verteren die ze had gelegd, het leegt
het leven terwijl mijn schoeisel kleeft
aan alles wat verloren lijkt te wezen
stil raap ik het enkelvoudig blad van
het terras en weet dat ook het sterven huivert
als de storm hem ontbiedt want ook hij zal
verteren in het lot dat ons verbindt
het sterven huivert
zoals ieder jaar de herfst tafelt
aan het schreien van de zomer
herpakt het leven zijn kansen en reist
door smart gedreven langs droeve
oevers en smalle repen licht
ik zie de sporen die vertrapt door
eeuwigheid en verdoemenis het pad
verteren die ze had gelegd, het leegt
het leven terwijl mijn schoeisel kleeft
aan alles wat verloren lijkt te wezen
stil raap ik het enkelvoudig blad van
het terras en weet dat ook het sterven huivert
als de storm hem ontbiedt want ook hij zal
verteren in het lot dat ons verbindt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 19-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het sterven huivert’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.