Gedachteloze vondst

Paul Duyvesteyn

Op de strak geveegde hoofdstraat
rolt een eenzame kiezelsteen aan,
glinsterend als een vers geslepen diamant.
Hij vindt zijn rust op deze pure ondergrond

Toen iemand voorbij schreed en hem ontdekte,
wierp een haastige schaduw zich over hem,
even geheven, een blik van nabij,
en gedachteloos neergevlijd

Door parelregen dof gewreven
en door een windzucht helder geblazen
In de zon een glinsterende spiegel,
die elke passerende schaduw verkleind weerkaatst

Tot een schoen hem onbedoeld raakt
en hij tegen de stoeprand blijft liggen,
voor altijd in zijn schaduw verborgen