Fluwelen ontsnapping

Paul Duyvesteyn

Zij, van fluweel, met wollen knop,
vermoeid door avondlijk geslof,
beklemd door warmte die haar omhult,
gevangen in sokken,
vuil, versleten, rafelig en ruw.

Diep in de nacht glipt ze weg,
haar stappen lichter, vrij van pijn
De buitenlucht omarmt haar huid,
verlost van adem-stikkende geur

Teruggekeerd rust ze ondersteboven,
haar zolen reikend naar de sterren