Luchtschepen

Paul Duyvesteyn

Een dwalende wolk wiegt mee met het onderliggende water
Hij vervoert luchtschepen van einder naar einder,
zonder passagiers, zonder stem,
beladen met vers regenwater

De kapiteins slaan hun blikken op het ondermaanse
Wanneer de aarde zucht en belaagd wordt,
ontgrendelen zij de luiken,
keren hun boegen om,
en gaan aan de verre kim ten anker,
om hun lege boezems opnieuw te vullen

Zij wachten om geroepen te worden
en varen geruisloos dan langs levenssporen,
met onwrikbare ernst hun plicht vervullend