De muur

Paul Duyvesteyn

Hij verplaatst zich op stelten,
denkt in de wolken te lopen,
maar er zijn geen wolken
Zijn hoofd steekt scherp af tegen de blauwe lucht,
groeven in zijn wangen zijn duidelijk zichtbaar

Hij is op weg naar de woestijn,
hij weet dat daar een muur van rode bakstenen moet zijn
Met zijn stelten denkt hij die in de verte te kunnen ontwaren
Zijn einddoel is om over die muur heen te kijken

De zon brandt fel op zijn rug,
zijn schaduw reikt ver voor hem uit
Elke stap brengt hem dichter bij zijn droom
een glimp van wat achter de muur ligt