Elf vermist

Ron Dietvorst

Heb je mijn lief gezien
ik ben ze verloren tussen
de vergeet-me-nietjes
geen oog dichtgedaan sedertdien

ze draagt een bevallig geplisseerd jurkje
van blauw garen als een klare azuren hemel
en ik had ook nog zalig wijntje onder een kurkje
en nee het is echt geen smoes of gefemel

kunt u me helpen zoeken
ik heb een hoed op een strogele
herkent u me dan doe ik u het hele
verhaal uit de doeken

ik zat op een paal in de wei
te denken en prakkezeren
waar kan ze naar toe zijn geijld zo vrij
ik zit nu met de gebakken peren

als ze naar de mensenwereld is gerend
zal ze voor mij voorgoed verloren zijn
elfen met mensensmetten zijn gekend
ze zal ten dode opgeschreven zijn

mocht ze van een korst mensenbrood hebben gebeten
of nog erger hun muffe bier hebben gedronken
ze zal de eerste elfenwet volkomen zijn vergeten
ben bang dat ze haar dat bocht hebben geschonken

met bezwaard gemoed roep ik mijn elfenlief
in het licht en in het donker
samen met de bruidsjonker
alsjeblief op elke boom plak ik een aanplakbrief.








Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 18-04-2021

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Elf vermist’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.