De sirene
Denk aan die verre grijze kusten
waar ik het vuur van een sirene bluste
toen ik ze lokte met mijn speeldoos
en een mooie duinroos voor haar koos
ze serveerde zeekraal met jus
met een drietand gestolen van Neptunus
maar gelukkig keerde ze op tijd naar huis
waar ze verbleef in een oud schelpenhuis
Ik pijp nog dagelijkse melodieën op mijn schalmei
op het strandzand als golven zingen van hoogtij
maar ondanks mijn aandringen
komt ze nooit meer meezingen
misschien verklapte Poseidon aan Neptunus
in ruil voor de traan van een walrus
en heeft hij zijn wraak aan haar voldaan
zal ze missen en heb nog vele zeemijlen te gaan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-12-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Ron Dietvorst (Actief sinds: 18-05-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De sirene’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.