INLOGGEN
«»

De sirene

Denk aan die verre grijze kusten
waar ik het vuur van een sirene bluste
toen ik ze lokte met mijn speeldoos
en een mooie duinroos voor haar koos

ze serveerde zeekraal met jus
met een drietand gestolen van Neptunus
maar gelukkig keerde ze op tijd naar huis
waar ze verbleef in een oud schelpenhuis

Ik pijp nog dagelijkse melodieën op mijn schalmei
op het strandzand als golven zingen van hoogtij
maar ondanks mijn aandringen
komt ze nooit meer meezingen

misschien verklapte Poseidon aan Neptunus
in ruil voor de traan van een walrus
en heeft hij zijn wraak aan haar voldaan
zal ze missen en heb nog vele zeemijlen te gaan.





Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-12-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Ron Dietvorst
Actief sinds: 18-05-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De sirene’ van Ron Dietvorst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.