INLOGGEN
«»

In 't café.

In 't café.

't Rollen van de rolluiken,
een stille wenk,
die zichtbaarder wordt in het
ontblote glas;
je spiegelt er jezelf in
en je meisje
glimlacht.

't Rollen van de rolluiken
of het nu een eerste
of dat het nu een laatste
groet is,
je ziet het aan de zon.

't Café opent zich.
't Café sluit zich.

'n Knaap met ongeknipte haren
loopt in en een
lichtvoetig meisje volgt,
in het nachtverdrijvend licht
trekken zij voorbij.

En jij,
jij kijkt.

Maar eens weet je
dat de barkeepster
ook voor jou is,

dat de meisjes
die serveren
niet alleen servéren voor jou.

En het meisje
dat je bij je hebt
kijkt je droevig aan.

Je ziet.
Je lacht.

Geruststellend is,
dat de handen je voorbijgaan
als je ze niet grijpt.

't Café is somber in de ochtend,
is een open feest in de avond.

En jij
jij kijkt alleen maar.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-12-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jan Sen
Actief sinds: 01-10-2018Informatie bij het gedicht:

Einde van periode Knikkende Knieën 1952-1954 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In 't café.’ van Jan Sen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.