INLOGGEN
«»

GLANZENDE VONDST

In 't grote bos wenken speelse twijgen
me door woeste slingerplanten, warrig haar,
geurend naar lokkend geheim. slapend gevaar.
Ik zoek mijn paradijs, waar niets zal dreigen:

Eiken vol huiselijke schemer neigen
over een beek, die klinkt als eeuwige snaar
van jong elfenorkest. Pluk hier almaar,
eet bessen om wijze liefde te krijgen.

Vergeefs speuren... Bestaat dit schone oord?
Ach, verdwaalde vlekken avondrood kleven
troostend, met nieuwe hoop, aan de bomen.

Verstrooide, stervende gloed, een vluchtig woord
uit het oeroude, ontastbare Leven,
dat steeds éven tijdloze jeugd laat komen.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 09-08-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘GLANZENDE VONDST’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.