proeve van magisch realisme 2

Geert Messelis

na dagen trekken
vlogen zwermen kraaien
figuren in een grijze hemel
die draaiend kolkten
over onze wegen
was dit een einde
de weg verdwenen
verlaten akkers bogen
voor de horizon
en in de avondschemer
zagen we een blauwe muur
we gingen niet meer verder
en wachtten op de zon
zijn bleke opgaan
over vale gronden
met kale struiken
waar vleermuizen huisden
we vermoedden sporen in de ondergrond
die alarmeerden
de zon scheen vergeefs
het woud slorpte het licht
als zwarte gaten
in een ver heelal