proeve van magisch realisme 1

Geert Messelis

we legden onze kaarten samen
de stadjes lichtten op
als vrolijke lantaarns
we zochten bronnen
om te laven
en sporen
die betekenissen verborgen
voor de ogen
we kleurden buiten lijnen
het pad lag vol met stenen
we voelden aarde sompen
van stof zijt gij gemaakt
de kaart toonde een plaatsje
dat springlevend was
de muren stonden overeind
en wachtten
leven was verdwenen
alleen, de honden blaften ons terug
we zochten naar een leger
in de schemer
het vuur was zwak
alleen maar een geheugen
hoe heugelijk de zomer