Geitenwollenzweverd

Bas Maris

Zat driehoog bijna vallend in de gevaarlijk oude goot
rinkelbel, piepend iets naar voren wiebelend, brekend
loslatende geluidjes kruimige muur en staal
blauwe lucht lang zondoorbakken - iets duizelig dus-
beneden kijkend wie daar staat brutaal klokkenluidend

Het evenwicht verloren geen val maar dwarrelend
armen benen wijd gespreid, tijd van nul tot eeuwigheid
viel hij niet op straat te pletter nee, hoor nee: hij zwoof!

Want als lieve onbenul was hij van het zuiverste geloof
gedragen zacht zonder schram als ooit gekregen lam
aan het ten ondergaan ontkwam zonder te beseffen
opstond in het schelle licht van deze zinderende dag

Zag hij in de eindeloze straat naar de verste verte rennend
zijn overschrokken naaste buur bang krijsend vluchten
kon haar toch niet luchten, zijn huis ontsleutelend

drie keer hoge trap naar boven transpirerend want
geitenwollensokkenzweverds kunnen bijzonder erg veel
helaas geen beheerst de kunst van het vrijuit vliegen.

Bas Maris.