Samen

Dolf de Jong

De zon en de maan,
maar al te vaak zie ik hen staan.
Twee lichtgevende bollen
die steeds weer om de aarde tollen.

Al cirkelend zo hemelhoog
verliezen zij elkaar nooit uit het oog.
Bij de een moeten wij steeds opstaan
en bij de ander moeten wij slapen gaan.

Door de een raken wij niet uitgeblust
terwijl de ander zorgt voor de nodige rust.
Zo wekt de een je voor je taak
en speelt de ander voor Klaas Vaak.

Samen zorgen zij met hun stralen heel gericht
op de aarde voor al het leven
maar voor het maken van dit gedicht
hebben zij, mij de inspiratie gegeven.
DdJ.