Mijn schaduw

Dolf de Jong

Mijn schaduw en ik
die ving je altijd in èèn blik.
Wanneer je mij zag gaan,
kwam mijn schaduw er gelijktijdig aan.

Hij was altijd mijn trouwe metgezel,
wij waren een onlosmakelijk stel.
Vanaf mijn eerste gaan was er een klik;
mijn schaduw was mijn tweede ik.

Maar op een goede dag
ontrok hij zich aan mijn gezag.
Hij wilde mij niet meer volgen
ik was zeer verbolgen.

Ik stapte over mijn schaduw heen,
maar toen was ik pas echt alleen.
Mijn schaduw had mij alleen gelaten.
Teruggaan mocht niet baten.

Wanneer ik nu een politicus was
dan kwam mij dat wel goed van pas,
want wanneer die het niet meer snappen;
dienen zij over hun schaduw heen te stappen.

Maar ja zo als u weet
ik ben maar een gewoon poëet.
Die geen politiek bedrijft,
maar juist in de schaduw zijn strofen schrijft.

Dat is misschien maar beter ook; voor mij,
want de politiek maakt mij niet blij.
dat voel ik aan den lijve,
Ik wil juist vanuit mijn schaduw blijven schrijven.

DdJ.