Mijn naaste buur

Dolf de Jong

Mijn huisje staat in de woestijn
een huisje van klei en leem
het is maar óh zo klein
de stilte is daar zeer extreem.

Het staat in de woestijn der Tartaren
en tot mijn eerste buurman
loop ik mij de blaren
Ja dat is een tocht van lange duur

Als ik daar in mijn zandtuin zit
Tulband om en half pit;
dan zit ik soms te dromen
dat mijn naaste buur eens langs kon komen.

Kom ik dan weer bij mijn positieve,
dan zit ik gelijk te turen
of dat die buren mij niet begluren,
want dat zou ik niet believen.

Ik snap dan niet hoe ik het verzon
want ik zie niemand aan de horizon.
Het is hier vredig en stil
Gelijk zoals ik dat zelve wil.

Nee ik wens geen buren om mij heen.
Die zich stoten aan elke steen.
Ook daarom woon ik in een land
met enkel en alleen maar zand.

Dus woon ik in de woestijn der Tartaren,
maar zelfs die heb ik nooit kunnen ontwaren.
Zij woonden wel hier ergens in een gehucht
maar door aanhoudende burenruzies zijn zij gevlucht.

Voor mij is het hier een paradijs,
geen buur brengt mij hier van de wijs
Mijn tuin reikt tot aan de horizon
daar ergens was het dat mijn heg begon.

Dus willen buren gluren in dit land
zij zullen mij niet storen.
Ik zal ze zelfs niet horen
en als zij gluren zien zij enkel zand.
DdJ.