INLOGGEN
«»

Een schoen verteld




Ik stond te pronken in de etalage;
tentoongesteld als voetenemballage.
Samen met mijn rechter tweelingbroer;
met onze hakken omhoog heel stoer.

Ja het gaat zo als het gaat,
wij werden met liefde gemaakt in de Langstraat.
Mijn rechter tweelingbroer die was het eerste klaar
en toen kwam ik; samen vormden wij een paar.

Daarna gingen wij op reis in een schoenendoos .
De reis duurde een hele poos,
de auto was met ons naar hoofddorp gegaan
stopte voor een schoenwinkel in de Raadhuislaan.

Daar in werden wij gedropt
en gelijk in de etalage gestopt.
Daar stonden wij te pronken
en naar gegadigden te lonken.

Dan komt er zo`n vies, oud, vet, vadsig heerschap binnen
en zet op ons gelijk zijn zinnen.
Hij gaat zitten heel pontificaal;
roept dan amicaal.

"Joho; zeg schone brunette,
wil je mij die schoen even voor zetten?"
De winkeljuffrouw verkleurd heel rood
en zet mij, woest voor die vent zijn linker poot.

Wat dan gebeurd wil je niet weten,
van afgrijzen begin ik te zweten
die snob ( *1); die trok onder gepuf en gefluit,
alle twee zijn schoenen uit.

Door een zweetvoetenwalm werd hij omweven,
heel de zaak was gelijk vergeven
en terwijl hij zijn voet in mij stak
ging ik haast over mijn hak.

Nee dit was voor mij als schoen,
heus niet om te doen.
Mijn rechter tweelingbroer werd er bij gepakt
en voor die snob, neer gekwakt.

Hij keek mij hakhalzend aan,
terwijl de juffrouw weer snel was weg gegaan.
Zij was heus wel wat gewend,
maar deze lucht was ongekend.

Toen hij ons beiden had aangedaan,
ging hij goedkeurend in ons staan.
De veters krulden van de stank
en onze zolen; werden zo hard als een plank.

"Joho; zeg schone brunette,
wilt u mijn oude schoenen even weg zetten?
Ik houd ze gelijk maar aan, deze molières
en begeef mij zo naar de caissières."

Och meneer het is mij om het even
maar wilt u ze bij uw thuis een plaatsje geven
want door deze penetrante geur,
komt er geen klant meer door de deur.

De oude snob
haalde verongelijkt zijn schouders op
en ging. ( na betaald te hebben aan de kassa ).
Een ieder wuifde ons toen na.

Achter ons werd tot en met de ganse schoenenzaak ontsmet.
al geeft men `t predikaat koning aan elke klant
aan zo`n geur heeft men toch het land.

Het was voor ons als schoen,
ondoenlijk om zo ons werk te doen.
Van de stank krompen wij in elkaar
na een wijle verscheen reeds de eerste blaar.

"Joho ik mag één ding hopen,
dat ik mijn molières snel heb uitgelopen."
Ik keek mij broer eens aan.
"Hoe lang zal hij op ons nog kunnen gaan?"

"Och lieve linker tweeling broer;
al is die snob nu nog zo stoer,
het gaan wordt voor hem een hele toer.
Zelfs op molières is en blijft hij toch een boer.

Mijn tweelingbroer die had het goed
hij kreeg te veel blaren aan zijn voet.
"Joho O ... Oh mijn oude kisten met stalen neus,
zijn voor mij toch de beste keus."

"Die molières zijn de miskoop van `t jaar,
er is geen reden dat ik ze nog langer bewaar.
Mijn kistjes zullen mij gerieflijker thuis brengen."
Dus uit met die krengen.

zo eindigt mijn verhaal zo als `t begon
en staan wij nu in de etalage te koop als occasion.
We waren verlost van die enge vent.
Dus kwam aan dit verhaal toch een happy end!!!
DdJ.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-01-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dolf de Jong
Actief sinds: 26-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een schoen verteld’ van Dolf de Jong zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.