Mijn kind

Mechelina van Tilborgh

9 maanden lang droeg ik je mijn kind,
9 maanden lang voor een nieuw leven begint.
9 maanden keek ik er vol liefde en verlangend naar uit,
9 maanden lang is een levensbesluit.

Na de 9 maanden begon de babytijd,
trots zag ik het aan zonder een greintje spijt.
Het eerste jaar ging voorbij,
kirrende woordjes en stapjes maakten mijn hart zo blij.

Tweede jaar, de peutertijd was aangebroken,
grensverleggend en al heel wat meer opgestoken.
De spannende kleutertijd brak aan,
de eerste grote stappen om naar school te gaan!

Van baby naar puberende tiener,
ouderlijke sturing maar ook een toeziener.
Tijden van blijdschap, vreugde, zorgen, angst en verdriet,
zoveel toekomst dromen in het verschiet.

De tijd van uitvliegen breekt nu aan,
je leert op eigen benen te gaan staan.
Mijn hart voelt zwaar en ligt bezeerd,
ik hoop dat ik je voldoende hebt geleerd.

Ik hoop dat mijn liefde en zorg groot genoeg voor je zijn geweest,
dat ik je goede behoevende levenslessen hebt geleest.
Dat mijn fouten door je worden vergeven,
en jij je leven met mij blijft delen.

De wereld ligt wijd open voor je voeten,
neem het in je op en laat het je begroeten.
Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn,
weet; mama houd van jouw en zal er altijd voor je zijn.