Een keiharde wind door opa gelaten

Dakoyria

Met een onbeschrijflijke harde, vreselijk stinkende wind
had opa mij volledig tuk, als nog een heel jong kind
De lachtranen liepen als een stroompje over een wang
Voor mijn ouder's reacties best wel wat bang...
Gefronsde wenkbrauwen gaf het daar; was die onzin
nu eindelijk klaar?

Het bleef een belangrijke communicatie tussen opa en
mij! Juist díe bleef me dan levenslang bij
Opa die mij echter ook zware zakken zand haalde...
Wat ik daaruit maakte, mocht ik helemaal zélf bepalen!
Fijn wel wat zandtaartjes bij de geserveerde thee?
Welja, waarom niet, een meer dan geruststellend idee?

Dakoyria, 13 februari 2024.