Oma blijvend eren!

Dakoyria

Menig keer mocht ik met oma mee, gewoon
een paar boodschapjes doen Te voet, wel
deed haar heup altijd zo erge zeer Dat viel
vást niet mee!

Klagen deed zij eigenlijk nooit, pas nú begrijp
ik wat zij al die tijd manhaftig moedig heeft
gedragen Als kind stond ik daarbij niet stil
Oma toch, die altijd maar doorging, geen krimp
gaf

Mijn volwassen geest is vervuld van dankbaarheid
die haar nooit écht heeft gezien, de moeizame
plichten die zij zonder zuchten vervulde...
Zelfs voor mij stond zij nog klaar: een kindermatinee,

gezellig poffertjes eten Wat een gewéldig gebaar!
Ik kan haar niet meer zien, alleen nog maar eren;
jaar na jaar na jaar.

Dakoyria, 2022.