Een gevoel van vervreemding
Eens zag ik jou, kort wel op straat, als
goed uitziende, aantrekkelijke vrouw
Bijna dan dat mijn mond van louter schrik
volledig open gaat... dicht niet meer wou!
Mij wel zo bekend tot in iedere vezel...
Ik ben het immers die jou heeft gedragen
en gebaard en nu verworden tot een
volledig gevoel van vervreemding
dat ik niet meer wil, maar wat toch ontstaat
Onwillekeurig kijk ik hoe of je eruit ziet
Gezond en verzorgd wel, naar dus verwacht
Volwassen geworden heb je mij niet meer
nodig Zo goed mogelijk -naar vermogen- heb
ik een loodzware taak volbracht
En heden ten dage lopen we nu als vreemden
pal langs elkaar heen
Op enige verbintenis hoef ik niet meer te hopen
De wereld is -naar ik te vaak ervaarde- zo
hopeloos wreed en uiterst gemeen.
Dakoyria, 2021.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-03-2021
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een gevoel van vervreemding’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.