INLOGGEN
«»

Dezelfde genen in het spel

Ik bestudeer mijn handen, wat groot uitgevallen
voor een vrouw
Door hun inmiddels gerimpelde huid, lijken zij
nog meer op die van jou!

Het is is wel zo wonderlijk met die genen,
ook mijn grijze kuif bedekt gedeeltelijk mijn
gezicht... En wat dacht je van al die slagen?
Die lijken door jou wel aangericht!

Oma, je was zo zacht van aard Ik, die het
liefste ook daarvoor gaat
Maar breekt er al eens een bui los... maak je
uit de voeten! Je het liefst verbergend in een
ondoordringbaar bos!

Dakoyria, 2021.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 28-02-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dezelfde genen in het spel’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.