«»
die door mij meegebrachte wilde bloemen...
En ik, die ze pijnlijk genoeg zo graag zie
Fietsend in mijn uppie door de polder,
zwartwitte koeien in sappige wei; kleine
witte ophaalbruggen Ik in mijn sas, zo blij!
Altijd nog is er die voorliefde voor pure
poldernatuur in fijne herinnering aan een
enthousiast kinderlijk avontuur
Deze zoveel omvattende ervaring zomaar
tot 'rommel' bestemmen?
Nooit, maar dan ook helemaal nooit, eraan
kunnen wennen...
Dakoyria, 2020.
Rommel gevende wilde bloemen
Jij zag het liever dan niet:die door mij meegebrachte wilde bloemen...
En ik, die ze pijnlijk genoeg zo graag zie
Fietsend in mijn uppie door de polder,
zwartwitte koeien in sappige wei; kleine
witte ophaalbruggen Ik in mijn sas, zo blij!
Altijd nog is er die voorliefde voor pure
poldernatuur in fijne herinnering aan een
enthousiast kinderlijk avontuur
Deze zoveel omvattende ervaring zomaar
tot 'rommel' bestemmen?
Nooit, maar dan ook helemaal nooit, eraan
kunnen wennen...
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-11-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Rommel gevende wilde bloemen’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Familie
Nieuwste gedichten
- Voor Opa (en Oma) vd flat
- Mijn kinderen en de pijn
- Zoals het eens toeging
- Een keiharde wind door opa gelaten
- een huis vol
- KOUD OF WARM ??!
Best beoordeelde gedichten
- Mama, een klein woordje
- Onbedoeld kwellend
- Geen kijkje in mijn hart
- richt beschuldigend de...
- vergeelde foto
- elk woord leek een...