INLOGGEN
«»

Zo vervreemd van elkaar

Ik ben maar doorgelopen op straat; vroeg jou
eerst of er iets was Vreemd gebogen stond je
over je fiets

Nee hoor, antwoordde je, het gaat me best
Ik staarde onverwacht in jouw ogen in het
vrijwel volwassen gezicht

Iets in die uitdrukking, ik weet het niet hoor,
van pijn... Je gaf geen openlijk blijk van herkenning
Dus liep ik onverstoorbaar maar door

We liepen beiden een andere kant uit, ik stikte
zowat in mijn emoties...
Zo langdurig en plezierig over de vloer geweest

De vervreemding is er compleet en innerlijk huil
ik Niemand die dat vermoedt of het ziet
Daar gaat hij, mijn allerliefste kleinzoon...

Beiden waarschijnlijk met een niet te troosten
verdriet.

Dakoyria, 2020.






Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 08-03-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zo vervreemd van elkaar’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.