Zo vervreemd van elkaar
Ik ben maar doorgelopen op straat; vroeg jou
eerst of er iets was Vreemd gebogen stond je
over je fiets
Nee hoor, antwoordde je, het gaat me best
Ik staarde onverwacht in jouw ogen in het
vrijwel volwassen gezicht
Iets in die uitdrukking, ik weet het niet hoor,
van pijn... Je gaf geen openlijk blijk van herkenning
Dus liep ik onverstoorbaar maar door
We liepen beiden een andere kant uit, ik stikte
zowat in mijn emoties...
Zo langdurig en plezierig over de vloer geweest
De vervreemding is er compleet en innerlijk huil
ik Niemand die dat vermoedt of het ziet
Daar gaat hij, mijn allerliefste kleinzoon...
Beiden waarschijnlijk met een niet te troosten
verdriet.
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 08-03-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zo vervreemd van elkaar’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.