Moest het nou écht zo gaan?
Het is nog altijd lastig te vatten, jouw eeuwigetegenstrijdigheid
Je bijtende, afkeurende gezegden en blikken
mij latend in tergende onzekerheid
Tegelijkertijd dat ik me graag dicht bij je
installeerde: je vertelde met verve een zelfbedacht
verhaal, werkelijk compleet uit je duim gezogen
En ik geloofde als naïef kind het allemaal!
Hoe het verder ging bedacht je pas morgen
Ik ging dan wel slapen als een Roos
Bij het ontwaken de volgende morgen toonde jij
je opnieuw bozer dan boos
Je leerde me al te grondig jou tegelijkertijd lief te
hebben én te haten...
Nee, goed kwam het met mij eenmaal groot, niet meer
Dat besef kwam pas tientallen jaren later.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-11-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
DakoyriaActief sinds: 08-11-2015 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Moest het nou écht zo gaan?’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Familie
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|