Mijn oudste kleinzoon
Je trok me ongeduldig aan een arm mee...
Je wees, nog zonder woorden, ik volgde
gedwee in wat jou dan zo mateloos boeide:
landbouwwerktuigen waarmee je allengs
opgroeide
Ik verheugde me zeer over een kleinzóón
In belangstelling zo heel anders dan meiden
maar tegelijk toch heel gewoon
Geen fijnere belevenis dan weer eens zo'n
voertuig Díe tijd, vol vreugde, spijtig dat die
alweer voorbij is!
Dakoyria, 2018.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-06-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn oudste kleinzoon’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.