Een laatste ontbijt
Soms zit ik voor me uit te turen
En slentert het denken
In langzaam verdwalen
Terug naar vroeger
Van oorlogje spelen
Via meidenpakkertje
Naar buiten vogels kijken
Tot aan die ochtend
Het allerlaatste ontbijt
Samen als gezin
De eerste onzekere stappen
Als kind van de rekening
Pendelen tussen pa en ma
Sussen van verslagen broers
Ondertussen balanceren
Op een spekglad randje
Verstopt in grappen
Druipend van cynisme
Klopte het verdriet gestaag
Als een snikkende bom
Die wel moest barsten
Nu en dan, maar altijd
In een driftbui, stilletjes huilen
In vernielen en verwoesten
Pakten wolken van verdriet
Zich gebroederlijk samen
In een zonnig rookgordijn
Van overduidelijke schijn
Voor wie dieper keek
Verder durfde vragen
Zich niet liet foppen
Of zichzelf hierin herkende
In het verlangen
Naar vroeger
Toen een hecht gezin
Nog tijdloos leek
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-04-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Wichard de Krijger (Actief sinds: 04-02-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een laatste ontbijt’ van Wichard de Krijger zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.