Trouw

Donna

De spil omarmt de bijna verdronken
vissen

ver weg zoekt ze naar
de hoogtes

altijd die weg
kronkelend naar
dieptes
daar wacht hij in zijn
duistere hol

de naakte sensatie
dompelt zich in modder
haar tenen raken de zuigende kracht

ogen zijn verblindt
natte poelen lichtten op
waar de hoogtes haar meenemen
naar de plek waar zij zich ontdoet van
van haar geleende mantel


het wentelen in de bron
betoverd haar in zuivere trouw

ze streelt de vertrouwde hoogtes liefkozend
de rotsen vragen immer iets terug.