Trouw
De spil omarmt de bijna verdronken
vissen
ver weg zoekt ze naar
de hoogtes
altijd die weg
kronkelend naar
dieptes
daar wacht hij in zijn
duistere hol
de naakte sensatie
dompelt zich in modder
haar tenen raken de zuigende kracht
ogen zijn verblindt
natte poelen lichtten op
waar de hoogtes haar meenemen
naar de plek waar zij zich ontdoet van
van haar geleende mantel
het wentelen in de bron
betoverd haar in zuivere trouw
ze streelt de vertrouwde hoogtes liefkozend
de rotsen vragen immer iets terug.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 14-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Donna (Actief sinds: 14-02-2018)
Informatie bij het gedicht
Ter ere van ouders
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Trouw’ van Donna zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.