Mijn moeder
Me herinneren kan ik niet dat ik geknuffeld dan ben
Wél kende mijn moeder tederheid, waar ik nú zo
zielsgelukkig me herinner de toon van haar stem.
Aandacht ws er veel als ik thuis bleef van school;
ik was wat ziekjes en achter haar rokken was het
dat ik me verschool...
Zij was een mens van een vrolijke lach en zíngen
dat je geregeld bij haar zag...
Dríftig was zij ook wel en dan keek ik wel uit
Meestentijds wel redelijk, liefdeloos nooit, naar ik
besluit.
Dakoyia, 2017.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 16-04-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn moeder’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.