«»
verdiepingen in de versnelling schiet, zie
ik haar onbewogen wit gezicht omdat ze
zit, heel stil, omdat de fotograaf dat vraagt
De grote handen op de foto van mijn
oudgrootmoe Haar schoot fabriekstoneel
waar jaarlijks kinderen haar baby speelden
Zeep, koken en zieden, kloppen en slaan
‘Pianohanden’, dacht ik, maar muziek
bestond niet in haar tijd, niet de muziek
die om verfijning vraagt, die het zwart-wit
van toetsen sust met hele en halve tonen
Oudgrootmoe
Nu de piano uit de touwen valt en vierverdiepingen in de versnelling schiet, zie
ik haar onbewogen wit gezicht omdat ze
zit, heel stil, omdat de fotograaf dat vraagt
De grote handen op de foto van mijn
oudgrootmoe Haar schoot fabriekstoneel
waar jaarlijks kinderen haar baby speelden
Zeep, koken en zieden, kloppen en slaan
‘Pianohanden’, dacht ik, maar muziek
bestond niet in haar tijd, niet de muziek
die om verfijning vraagt, die het zwart-wit
van toetsen sust met hele en halve tonen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 08-03-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Marten JanseActief sinds: 08-03-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Oudgrootmoe’ van Marten Janse zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Familie
Nieuwste gedichten
- Voor Opa (en Oma) vd flat
- Mijn kinderen en de pijn
- Zoals het eens toeging
- Een keiharde wind door opa gelaten
- een huis vol
- KOUD OF WARM ??!
Best beoordeelde gedichten
- Mama, een klein woordje
- Onbedoeld kwellend
- Geen kijkje in mijn hart
- richt beschuldigend de...
- vergeelde foto
- elk woord leek een...