Medeleven
Ik las onlangs van een papa die zijn kinderen
niet meer ziet
Ook ík ken zo een immens verdriet...
Het geeft rouw die nooit meer overgaat
Slechts een enkeling die deze pijn verstaat.
Ikzelf richtte mij op plezierige bezigheidjes
Wénnen doet het niet écht, je mist er jouw ziel
en zaligheidjes.
Ik heb er wél afstand van genomen; daaraan
kon ik niet ontkomen
Het verdriet van een ánder helpt wel iets
Ik vatte weer wat moed, stap straks op de fiets!
Dakoyria, 2017.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-01-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Medeleven’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.