nachtgedachten

Jose van Rosmalen

De koffie loopt langzaam door het filter
je hoort het straaltje dat stroomt
simpele behoeften worden snel bevredigd
terwijl de wind langs de ramen huilt

De moeder kamt het haar van het meisje
ze gaat zo mee naar juf Sanne van groep drie
nog even morst ze met chocolademelk
terwijl het geluid door de schoorsteen lacht

De vader pakt zijn fiets uit de schuur
doet zijn broodtrommel in de zijtas
loopt door het steegje en stapt dan op
ziet ineens een hoger licht schijnen

Het meisje, de vrouw, de man
zij leven op aarde en tussen de sterren
draaien mee in het omvattende heelal
eten samen pannenkoeken met honing

Buiten hun lichtcirkel valt de duisternis
met woorden tasten ze ernaar