In je rusthuis
Je lacht niet meer
je huilt niet meer
doelloos voor je uit te staren
geen besef van waar je bent
amper wetend
dat je nog leeft …
De ooit zo sterke vrouw
is veranderd …
in een weerloze
kwetsbare persoon
waar haar leven eigenlijk
voorbij is …
Niet meer alleen kunnen wonen
zit je je tijd te verspillen
in een ander huis …
een rusthuis
de laatste plek die jij nog zal kennen …
Vertrouwde mensen
zie je heel af en toe nog ééns
maar …
dat is niet genoeg!
jou leven is voorbij …
Straks
herken je hen niet meer …
weet je niet meer
wie ze zijn …
je laat er ook geen traan voor
want je weet het zelf niet!
Zo zijn jou dagen geteld …
en wacht je langzaam …
op de dood …
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Gedichtenlady (Actief sinds: 21-04-2014)
Informatie bij het gedicht
dit heb ik geschreven toen mijn oma naar een rusthuis ging ... (ondertussen is ze overleden)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In je rusthuis’ van Gedichtenlady zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.