«»
In je rusthuis
Je lacht niet meer
je huilt niet meer
doelloos voor je uit te staren
geen besef van waar je bent
amper wetend
dat je nog leeft …
De ooit zo sterke vrouw
is veranderd …
in een weerloze
kwetsbare persoon
waar haar leven eigenlijk
voorbij is …
Niet meer alleen kunnen wonen
zit je je tijd te verspillen
in een ander huis …
een rusthuis
de laatste plek die jij nog zal kennen …
Vertrouwde mensen
zie je heel af en toe nog ééns
maar …
dat is niet genoeg!
jou leven is voorbij …
Straks
herken je hen niet meer …
weet je niet meer
wie ze zijn …
je laat er ook geen traan voor
want je weet het zelf niet!
Zo zijn jou dagen geteld …
en wacht je langzaam …
op de dood …
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 26-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
GedichtenladyActief sinds: 21-04-2014Informatie bij het gedicht:
dit heb ik geschreven toen mijn oma naar een rusthuis ging ... (ondertussen is ze overleden) Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In je rusthuis’ van Gedichtenlady zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Familie
Nieuwste gedichten
- Voor Opa (en Oma) vd flat
- Mijn kinderen en de pijn
- Zoals het eens toeging
- Een keiharde wind door opa gelaten
- een huis vol
- KOUD OF WARM ??!
Best beoordeelde gedichten
- Mama, een klein woordje
- Onbedoeld kwellend
- Geen kijkje in mijn hart
- richt beschuldigend de...
- vergeelde foto
- elk woord leek een...