Wachtkamer
raakt het
zo snel vergeten
dat leven toch ook
iets meer dan soelaas bied
is men
geruisloos vergeten
dat leven niet enkel bestaat
uit verdriet
al houd men alle
kamers verduisterd
en blijven hun deuren
gesloten
ergens wacht nog ‘n
een kleine ruimte
waarin men
èèn enkele stoel aanbied
met deur die zich geruisloos
achter je sluit
de dood heeft hier zijn wachtkamer
hij zelf maakt
als laatste de lichten uit