INLOGGEN
«»

Gebonden

Verloren in een zwart gat zonder vertrouwen in de liefde vond je mij en voedde jij mij met je mooie woorden. Je liet me groeien en ik voelde mij als de prachtige zwaan die voortkwam uit het lelijke zwarte eendje.

Boven deze zonnige periode hing ten alle tijden een grote grijze wolk. Jij was nog gebonden, maar maakte mij vrij om weer in liefde te geloven.
Op momenten wanneer ik je het nodigst had was je daar en dit gaf mij hoop op een toekomst met jou. Toch in mijn achterhoofd wist ik dat ik hoopte op iets wat nooit zou komen en genoot van ieder moment.

De hoop vervloog met de tijd en mijn vertrouwen brokkelde af. Door de momenten die we nog deelden bleef ik van je houden, ondanks dat je woorden steeds lelijker werden. Jij nog altijd gebonden en ik nu ook gebonden aan jou met mijn hart. Een hart als een puzzel van duizenden stukjes die jij bijna af had, maar je borg de doos weer op om er niet meer naar om te kijken.

Nog steeds tast ik in het duister, maar zie weer voorzichtig zonlicht door een kiertje. Hoop begint weer te groeien zoals een foetus een nieuw leven wordt.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 20-04-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Aloysia
Actief sinds: 20-04-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gebonden’ van Aloysia zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.