Scheiden voor een vader.

Dyslexie

Scheiden voor een vader.

Het ergste is dat ik jaloers op je ben, om wat ik kwijt ben en jij nog steeds hebt. De geluiden van een huis met een gezin, waar ik niet langer een deel van ben. Het geruzie, het gelach en soms het huilen van de een of ander, alles leek zo gewoon. Totdat je het kwijt bent en de stilte alles omvangt, pas dan realiseer ik mij dit alles en ben ik bang. Bang voor wat ik kwijt ben voor een tweede keer.

Er niet zijn wanneer het weer eens uit de hand loopt en ik of jij de een of de andere troost. Jaloers ben ik omdat jij dit nu alleen draagt, en ik leef door met een zwaar hart. Weer een gezin kwijt, alles waar ik voor ging. Alles wat ik als kind al wilde. Een papa en mama die blij waren zonder zorgen, zonder verdriet. Die er waren als het even niet ging. Ik heb een papa en mama gehad tot hun dood. Niet gescheiden, maar ook niet zo blij als ik had gehoopt.

Ik zou het anders gaan doen, maar het boek ouderschap kon ik echt nergens vinden. Ik raakte in de war en meer en meer raakte ik de controle kwijt, en reageerde het af, af op jou die dit alles ook niet wou. Nu moet je het alleen doen en dat is waarschijnlijk heel zwaar, maar jaloers ben ik omdat jij bent daar wel. Waarom heb ik zo gefaald, omdat een vader zijn echt een van de moeilijkste opgave is voor een man. Sterk zijn als je dat niet kan, het wel willen, je geduld bewaren maar gewoon niet weten hoe.
Jaloers omdat jij dat wel kan, een moeder zijn met wel het geduld en de kracht die aan mij ontbrak.

Jaloers omdat ik weet dat ik het kwijt ben, voorgoed en er is geen tweede kans, het maakt mij ziek tot diep ik mijn hart. Ik ben jaloers omdat jij er zal zijn wanneer er dingen gebeuren die ik had willen zien. gebeurtenissen die nooit meer herhaald zullen worden met mij. Kwijt aan jou en niet aan mij. Het is een raar gevoel jaloers zijn op iets wat je nooit zal hebben waarschijnlijk doet het daarom ook zo'n pijn. Jaloezie is een rare ziekte en toch heb ik het, en kwijt raken zal ik het wel nooit want jij hebt mij buiten gesloten en mede door mijn eigen schuld. Zal ik de jaloezie moet dragen tot aan mijn dood.