Na járen weer eens ontmoeten

Dakoyria

Ik zag hem bij een begrafenis, heel oud geworden
Vrijwel kaal en een verder dikbuikige meneer
Hem herkennen deed ik wél, hij mij niet zozeer

Ik toonde me van vrijwel ravenzwart haar in nu
bijna compleet grijs Mijn figuur zozeer gezetter dan
toen...

Hoe heb ik ooit iets in die man kunnen zien?
Gelukkig is het toen beperkt gebleven tot een wat
onbeholpen zoen

We groeten elkaar nog steeds onwennig, alsof we
slechts vreemden voor elkaar zijn
In zekere zin zijn we dat ook geworden, het beklemt
me Het vlotte uiteen gaan doet weinig tot geen pijn.

Dakoyria, 2018.