Noodlot
NoodlotEven dacht ik dat je mij kwam wakker kussen
en dat de jarenlange kloof zich had gedicht.
Maar aan 't afscheid, moe intussen
van al veel te veel verlangd begrip
ontstak zich zulk een laatste vuur,
dat hel de naakte waarheid werd belicht.
Jij zweeg zoals gewoonlijk, alsof het niet gebeurde
in koppig, eeuwig door-herdenken
en jij jezelf in 't graf opnieuw betreurde
en stille bloemen leggend aan de voet
om maar niet te hoeven denken
aan wat straks een écht ontwaken doet.
Zo leef ik in jouw hart – het zwarte gat
der niet erkende jaren.
En hoe oud ook of hoe afgemat -
nooit zul je me meer willen missen
in dit oneindig spel van droeve vreugd.
't Venijn valt niet meer uit te wissen:
ik - als levend grafschrift van jouw jeugd.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 23-02-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Lilian MuilemanActief sinds: 13-02-2018Informatie bij het gedicht:
17 mei 2005 Uit: The Call Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Noodlot’ van Lilian Muileman zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Ex-liefde
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|