INLOGGEN
«»

Verblindend vagevuur

Verblindend vagevuur

Sneden in mijn gezicht
De tranen mengen met het bloed
Druip het zout in de wonden
Ik weet al dat het pijn doet

Je kussen waren messcherp
Littekens op mijn wangen
De liefde waarmee ik je bewerk
Modelleer je naar mijn verlangen

Maar ik weet niet hoe je zou moeten zijn
Of hoe je nu eigenlijk bent
Dus ik denk dak maar gauw verdwijn
Voor het gevoel went

Want ik voel nog steeds het snijden
Van jouw lippen op mijn huid
Voel het nog altijd branden
Kijk je wel uit?

Jouw passie kan plezieren
Jouw passie kan warm zijn
Toch verdwijn je in de kieren
Van mijn bewustzijn

Want ik wil niet langer blijven
Nee, ik moest al langer weg
Zeg nooit ‘ik zal je schrijven’
Want dan vloeit de inkt
En liefde samen
Kies de middenweg

Je kunt een ander verblinden
En ook zelf niets zien
Een spiegel waar de plank moet zijn
Tot ziens, misschien?

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 03-01-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Pieter van de Sande
Actief sinds: 02-01-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verblindend vagevuur’ van Pieter van de Sande zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.