zomerden in vollemaanse nachten
ik heb je
tot vrouw gestreeld
je wonden zijn geheeld
je was eens het
verlaten kind dat in de
liefde nooit zichzelf meer vindt
we kwamen samen
in een dubbelleventijd
lente bloeide zomaar eeuwigheid
we zomerden in
vollemaanse nachten, kregen
van elkaar wat we verwachten
maar je wilde pijn
in drempelloze vlagen om dat
van vroeger beter te verdragen
ik gaf je alles
zelfs mijn hart en ziel en
meer dan ik voor mogelijk hield
je voelt je nu compleet
maar je minnaar blijft een risico
zoals dat tegenwoordig heet
je bent weer op het
oude nest, kiest nu je vrienden
voor je eigen lust en zonder rest
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zomerden in vollemaanse nachten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.