«»

Leven met een knipoog

Leven met een knipoog

Ik leef met een knipoog zodat je niet in mijn ogen kan kijken.
Ik praat met een knipoog zodat niet zal blijken,
Dat ik soms meen wat ik zeg en bedoel, dat het niet zo prettig is wat ik voel.

Ik lach ik zeg gedag,
Ik plaats een grappige stelling hier en daar, ondertussen is het zwaar en de onderliggende bedoeling waar.

Ik kijk om me heen, hun zijn samen ik alleen.
Is het mijn schuld dat het zo is gegaan?
Of was het de bedoeling dat ik alleen kwam te staan.

Ik ben niet alleen, ik heb veel mensen om me heen.
Ik ben niet alleen ik heb mijn kleine meid en me hond.
Maar als het licht savonds uitgaat, kijk ik in het rond,

En voel ik me toch eenzaam
Alsof ik er alleen voor moet staan
Alsof ik alleen door moet gaan

Ik ben niet verdrietig ik huil niet meer
En toch doet het zeer, elke dag maar weer
Om te beseffen dat het is zoals het is
En het gevoel dat ik wat mis

Lachen verzacht de pijn van het eenzaam zijn
Al voelde ik me ook zo toen jij er nog was
Kwam er soms nog een knuffel en kus te pas

Het gevoel van moeten geven en geven in het leven
Maar niemand die kan houden van mij,
en snachts ligt en overdag staat aan me zij
Zoals jij
Dat ooit hebt gedaan.