Zilte dromen

Paul Duyvesteyn

Ik voel het schuim van oceaanwater in mijn neus,
verzout mijn lippen,
bleekt mijn oogleden.
Op mijn rug gelegen
golft de zilte stroom over mijn knieën,
over mijn dijen, over mijn buik
Ik denk aan de zon die zich verschuilt,
diep op de bodem

Mijn gedachten dwalen mee,
mee met de wind, tot aan de verre kim
Ik herken ze
aan de teksten tegen de horizon,
geschreven met een blauw geïnkte vulpen,
nog hoorbaar
in het zachte krassen van de gouden penpunt

Op zinderende zuchten van de zee
streel ik sluierachtige schuimkoppen,
laat me begeleiden door de golven,
op weg naar het rijk
waar zout en tijd samenvloeien